اگرداده هاي ماهواره اي را با عكسهاي هوائي مقايسه نمائيم پي به حجم عظيم اين اطلاعات خواهيم برد
الف ـ عكسهاي هوائي در اغلب كشور ها از جمله ايران در فواصل زماني طولاني وصرف وقت زيادي تهيه مي شوند، به عنوان مثال در ايران دو دوره پوشش سراسري عكسبر داري هوائي انجام گرفته است كه يك بار سال 1334 (ه.ش.) و دوره دوم حدود 40 سال بعد بوده است، در حاليــكه ماهواره هـا از  هر 15 دقيقه (ماهـواره GEOES)، هر 2 روز (ماهـواره (ASTER،  هر 16 روز (ماهواره لندست) تا 6 ماه (ماهواره اروپايي ERS)،  پوشش كاملي از سطح زمين را با تنوعي از باندهاي طيفي ارائه ميدهند كه به هيچ وجه قابل مقايسه با تعداد كم عكسهاي هوائي گردآوري شده از معدود مناطق سطح زمين نمي باشد.
ب ـ هر فريم تصوير ماهواره اي پوشش وسيعي از سطح زمين را يك جا نمايش ميدهد. به عنوان مثال يك فريم TM با ابعاد 185×185كيلومتر وسعتي معادل 3400000 هكتار را پوشش مي دهد كه اگر بخواهيم با عكس هوائي همين سطح را پوشش دهيم به 2200 قطعه عكس هوائي نياز است و سطح موزائيك شده آن 88 متر مربع خواهد شد كه عملاً كار بر روي آن غير ممكن است.
ج ـ استخراج اطلاعات از اين دو نوع از نظر وقت و هزينه ها كاملا متفاوت مي باشد. به عنوان مثال همان 3400000 هكتار را در نظر مي گيريم كه تنها با يك فريم ماهواره اي پوشش داده  مي شود، اين فريم در كسري از روز نمونه برداري و پديده هاي آن توسط سيستم كامپيوتري   طبقه بندي ميشوند در حاليكه براي تشخيص و تفكيك پديده هاي مورد نظر در عكسهاي هوائي (2200 قطعه) ده ها روز وقت لازم است.
د ـ هنگام طبقه بندي پديده ها و تفكيك آنها در عكسهاي هوائي چون تفكيك دستي صورت مي گيرد دقت مكاني به اندازه چندين پيكسل است ولي در طبقه بندي تصاوير ماهواره اي به روش رقومي، دقت مكاني به اندازه تك پيكسلها است. البته لازم به ذكر است كه هر فريم تصوير ماهواره اي از تعداد زيادي پيكسل تشكيل شده است. مثلاً هر فريم  TMاز 38 ميليون پيكسل تشكيل شده است و ما براي طبقه بندي آن تقريباً 1 درصد پيكسلها را نمونه برداري مي كنيم و بقيه پيكسلها را سيستم كامپيوتري و نرم افزارهاي RS طبقه بندي مي نمايند، در واقع هر فريم TM ماتريسي به ابعاد 6166×6166 مي باشد و سيستم آنرا در چند دقيقه تجزيه و تحليل مي نمايد در حاليكه حل چنين ماتريسي به روش دستي غير ممكن بوده يا به قرنها زمان نياز دارد.