طبقه بندي اقليمي توصيفي از وضعيت آب و هواي يک منطقه بوده و بيشتر جنبه محاوره اي دارد. ساده ترين و ابتدايي ترين طبقه بندي آب و هوايي بر اساس دماي هوا بوده است. در اين سيستم ، سه نوع آب و هوا در سطح دنيا متمايز است که عبارتند از: آب و هواي تروپيک (Tropical)، آب و هواي معتدل (Temporate) و آب و هواي قطبي (Polar).
   طبقه بندي اقليمي در برخي از روشها توسط فرمول و در برخي ديگر با نمودار صورت مي گيرد. فرمولهاي اقليمي توابعي هستند از دو يا چند پارامتر هواشناختي که با جايگزين در اين توابع اعدادي بنام ضرايب اقليمي به دست آمده و اين ضرايب اساس طبقه بندي قرار مي گيرند.
    فرمولها و ضرايب اقليمي:
   در اينجا به بررسي برخي فرمولها و توابع اقليمي که در مطالعات هواشناسي کاربرد دارند، مي پردازيم:
   1- سيستم طبقه بندي کوپن (Koppen): اين سيستم بر اساس رابطه بين بارندگي- مقدار و توزيع آن در طول سال و درجه حرارت استوار است. در اين سيستم 5 گروه اقليمي گنجانده شده است:
   A- اقليم حاره (Tropical rain climate)
   B- اقليمهاي خشک (Dry)
   C- اقليمهاي معتدل گرم (Warm temperate rainy climates)
   D- اقليمهاي جنگلي سرد برفي (Cold snow forest climate)
   E- اقليمهاي قطبي (Polar)
   2- سيستم طبقه بندي دومارتن (De Martonne): دومارتن بين درجه حرارت و مقدار رطوبت، رابطه تجربي زير را پيدا کرد:
   که در اين رابطه:
   I= ضريب خشکي
   T= متوسط درجه حرارت سالانه (C ?) P= متوسط بارندگي ساليانه (ميلي متر)
   بر اين اساس، 6 نوع اقليم را مي توان مشخص کرد که عبارتند از:
   3- روش ايوانف (Ivanov): اين روش بر اساس مقايسه بارندگي و تبخير استوار است. در اين روش ضريب رطوبتي I با استفاده از فرمولهاي زير محاسبه مي شود:
  
   E=0.0018(2.5+T2) (100-r)
   که در روابط فوق:
   I= ضريب رطوبتي ايوانف T= متوسط درجه حرارت ماهانه (C ?)
   r= متوسط رطوبت نسبي ماهانه (%( E= تبخير ماهانه (cm)
   P= مقدار بارندگي سالانه (cm) E?= جمع تبخير در ماههاي سال (cm)
   در اين روش لازم است ابتدا با توجه به رطوبت نسبي و درجه حرارت، تبخير ماهانه و سپس تبخير سالانه محاسبه شود. پس از محاسبه I، طبقه بندي اقليمي در اين روش با توجه به محدوده هاي زير انجام مي شود:
   4- روش بارات (Barat): اين سيستم بر اساس شدت خشکي منطقه است و در آن ضريب اقليمي با استفاده از فرمول تجربي زير محاسبه مي شود:
   که در آن:
   I= ضريب اقليمي بارات T= متوسط بارندگي سالانه (ميليمتر)
   C= ضريب رواناب سطحي N= تعداد روزهاي باراني در سال
   E= تبخير سالانه (ميليمتر)